Prostowania prądu dokonuje się za pomocą elementu półprzewodnikowego, którym jest dioda germanowa. Styk półprzewodnika z ostrzem metalowym ma właściwość jednokierunkowego przewodzenia prądu przemiennego, tak jak prostowniki. Obwód anteny jest sprzężony indukcyjnie z obwodem drgającym odbiornika, tzn. za pośrednictwem cewki; kondensator o zmiennej pojemności służy do strojenia odbiornika na długość fali nośnej. Do odbioru dalej położonych stacji nadawczych i odbioru na głośnik buduje się odbiorniki radiowe z zastosowaniem lamp elektronowych lub tranzystorów. Lampa trój elektrodowa spełnia w odbiorniku jednocześnie rolę detektora i wzmacniacza. Obwód drgający jest włączony między siatkę lampy a katodę. Dostrajanie obwodu drgającego do częstotliwości fali odbieranej odbywa się za pośrednictwem kondensatora C2 o pojemności nastawnej. Drgania wielkiej częstotliwości dochodzą do siatki lampy LI. Kondensator C3 i rezystancja R umieszczone w obwodzie detektora przyczyniają się do utrzymania na siatce napięcia ujemnego, którego wartość zależy od amplitudy sygnału odbieranego. W ten sposób w obwodzie tym następuje detekcja i otrzymuje się w obwodzie anodowym wzmocniony wyprostowany prąd pulsujący o małej częstotliwości. Prąd ten zasila uzwojenie pierwotne transformatora Tr, którego uzwojenie wtórne przyłączone do siatki lampy L2 spełnią rolę drugiego stopnia wzmacniacza małej częstotliwości. Do obwodu anodowego lampy L2 włączony jest głośnik odbiornika. Obwody anodowe obu lamp są zasilane ze wspólnego źródła prądu stałego. Odbiorniki zasilane prądem przemiennym zaopatruje się w prostownik (lampowy lub stykowy).