Prąd stanu jałowego I0 ma charakter zupełnie taki sam jak we wspomnianym już przykładzie cewki z rdzeniem stalowym. Wartość jego wynosi 5... 10% prądu znamionowego występującego przy pełnym obciążeniu transformatora. Prąd ten można rozłożyć na dwie składowe: czynną i bierną. Składowa czynna jest stosunkowo bardzo mała i służy do pokrycia strat w stali rdzenia (z histerezy i prądów wirowych) oraz bardzo małych strat w miedzi uzwojenia pierwotnego. Składowa bierna znacznie większa od składowej czynnej, nazywana często prądem magnesującym, wytwarza strumień magnetyczny w rdzeniu stalowym transformatora. Należy zwrócić uwagę na okoliczność, że w stanie jałowym transformatora kąt przesunięcia fazowego pomiędzy napięciem pierwotnym a prądem stanu jałowego. A zatem transformatory nie obciążone, a w szczególności dużych mocy, przyczyniają się do pogorszenia współczynnika mocy w sieci, w której pracują. W stanie jałowym przekładnię transformatora z dostateczną dokładnością można określić jako równą stosunkowi napięć pierwotnego, np. górnego, do wtórnego — dolnego.