W obróbce hydrościernej zadanie narzędzia wygładzającego spełnia strumień zawiesiny materiału ściernego, wypływający z dyszy pod ciśnieniem. Strumień taki kieruje się na powierzchnię części obrabianej. Obróbkę tę można porównać do czyszczenia powierzchni za pomocą piasku porywanego przez strumień powietrza. Metodą tą uzyskuje się powierzchnię utwardzoną. Grubość warstwy utwardzonej jest 3 do 4 razy większa niż po polerowaniu, co sprzyja zwiększaniu trwałości. Optymalna odległość dyszy od powierzchni obrabianej wynosi 80-+100 mm, a kąt padania strumienia 30-40°. Drobne części poddaje się obróbce w obracającym się bębnie, wskutek czego wszystkie ich powierzchnie znajdują się w polu działania kilku dysz, wchodzących w skład urządzenia.
Chropowatość obrabianej powierzchni jest zależna od ziarnistości materiału ściernego oraz od rodzaju cieczy, w której jest on zawieszony. Jako ciecz stosuje się wodę z dodatkami antykorozyjnymi, emulsje olejowo-wodne lub mieszaninę oleju z naftą.
Metodą tą uzyskuje się powierzchnie o małej chropowatości. Obróbka taka nie powoduje zapylenia pomieszczeń, a więc nie wpływając na pogorszenie warunków bhp może być wykonywana na hali wydziału produkcyjnego.