Zależnie od wielkości programu produkcji części o kształcie obrotowym obrabia się na tokarkach, rewolwerówkach, automatach jednowrzecionowych, automatach wielowrzecionowych, półautomatach jednowrzecionowych lub półautomatach wielowrzecionowych. Części drobne o powierzchniach obrotowych wykonywane w dużych seriach obrabia się na rewolwerówce lub automacie. Te same części, lecz wykonywane w liczbie kilku sztuk, obrabia się na tokarce, gdyż czas przygotowania narzędzi oraz ustawienia automatu czy rewolwerówki jest dłuższy niż czas wykonania na nich gotowych części.
Z podanych przykładów wynika, że pierwszym kryterium doboru rodzaju operacji przy planowaniu procesu technologicznego jest kształt części, drugim — wymiary części, a trzecim — program produkcji. Kryteria te decydują o strukturze procesu technologicznego.
O liczbie operacji decydują cechy (wyróżniki klasyfikacyjne) bliżej określające obrabianą część, np. wałki mogą być gładkie lub stopniowane, a wałki stopniowane mogą być z gwintem lub bez gwintu. Obróbka wałka z gwintem składa się z większej liczby operacji niż obróbka wałka bez gwintu, lecz przebieg procesu technologicznego obu wałków jest jednakowy.